مطالعه اثر تنظیم کننده رشد گیاهی سایکوسل بر عملکرد دانه و اجزاء عملکرد آن در گلرنگ (carthamus tinctorius l.) رقم محلی اصفهان

در یک سری مطالعه های مزرعه ای طی دو سال زراعی، تأثیر مصرف سایکوسل به صورت محلول پاشی در مراحل اولیه رشد (4-3 برگی) بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد آن در گیاه گلرنگ (carthamus tinctorius l.)، رقم محلی اصفهان، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه باهنر کرمان، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مطالعه گردید. در سال اول اثر غلظت های 0، 1000 و 2000 میلی گرم در لیتر آزمایش شدند. در مقایسه با شاهد، سایکوسل تأثیری بر طول و قطر ساقه نداشت و باعث افزایش معنی دار انشعابات کل، تعداد برگ در گیاه، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزاردانه، عملکرد بیولوژیک و دانه گردید، ولی تأثیری بر درصد پروتئین و روغن و شاخص برداشت نداشت. در سال دوم اثر غلظت های 0، 1000، 2000، 3000 و 4000 میلی گرم در لیتر آزمایش شد. در مقایسه با شاهد، افزایش غلظت سایکوسل تا غلظت 3000 میلی گرم در لیتر باعث افزایش انشعابات کل، انشعابات فرعی، تعداد طبق در بوته، وزن طبق، وزن هزاردانه، عملکرد دانه و بیولوژیک گردید و در برخی موارد غلظت 3000 میلی گرم نسبت به بقیه غلظت ها مؤثرتر بود. با توجه به نتایج دو ساله، به نظر می رسد مؤثرترین غلظت سایکوسل جهت افزایش محصول دانه 1000 میلی گرم در لیتر باشد.